Legislatywa Republiki Słowackiej

Podstawową regulacją prawną w obszarze elektronicznego poboru, ewidencji zapłaty i kontroli zapłaty winiet jest:

  • Ustawa nr 488/2013 Dz.U. o winiecie autostradowej oraz o zmianie i uzupełnieniu niektórych ustaw w brzmieniu obowiązującym (zwana dalej „ustawą nr 488/2013 Dz.U. o winiecie autostradowej w brzmieniu obowiązującym” lub „Ustawą”, która reguluje: 
    • pobór opłaty za winiety za korzystanie z wyznaczonych odcinków autostrad i dróg ekspresowych (dalej „wyznaczone odcinki dróg“),
    • prawa i obowiązki użytkowników wyznaczonych odcinków dróg, 
    • kompetencje organów administracji państwowej, 
    • kompetencje Zarządcy systemu poboru opłat za winiety,
    • sposób przeprowadzania kontroli,
    • odpowiedzialność i sankcje za naruszenie obowiązków wprowadzonych niniejszą Ustawą. 

Powiązane akty prawne oraz przepisy wykonawcze w obszarze winiet elektronicznych reprezentuje przede wszystkim:

  • Rozporządzenie Rządu Republiki Słowackiej nr 410/2014 Dz.U., na mocy którego określana jest wysokość opłaty z tytułu zakupu winiety za korzystanie z wyznaczonych odcinków autostrad i dróg ekspresowych (dalej „Rozporządzenie Rządu Republiki Słowackiej nr 410/2014 Dz.U. o wysokości opłaty z tytułu zakupu winiety w brzmieniu obowiązującym“ lub „Rozporządzenie”).

Powyższe przepisy prawne znajdują się również na portalu internetowym www.zbierka.sk lub na https://www.slov-lex.sk/vyhladavanie-pravnych-predpisov.

 

Legislatywa Unii Europejskiej

Przeglądane wiążące akty prawne Unii Europejskiej w obszarze winiet autostradowych przedstawia przede wszystkim:

  • Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 1999/62/ES z 17 czerwca 1999 w sprawie pobierania opłat za użytkowanie niektórych typów infrastruktury przez pojazdy ciężarowe (Dz. Urz. UE L 187 z 20.07.1999) zmieniona Dyrektywą Parlamentu Europejskiego i Rady 2006/38/ES z 17 maja 2006 (Dz. Urz. UE L 157, 9. 6. 2006), Dyrektywa Rady 2006/103/ES z 20 listopada 2006 (Dz. Urz. UE L 363, 20. 12. 2006), Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2011/76/UE z 27 września 2011 (Dz. Urz. UE L 269, 14. 10. 2011) oraz Dyrektywa Rady 2013/22/UE z 13 maja 2013 (Dz. Urz. UE L 158, 10. 06. 2013).